"Het kan verkeren" .... zei Bredero en Bettye Lavette, "the Great Lady of Soul" weet er ondertussen alles van. Geboren in Muskegon, Michigan (1946) werd zij op haar zestiende ontdekt door Johnnie Mae Matthews en bouwde een carrière uit die nog al wat ups en downs vertoonde. Het album "A Woman Like Me" was een eerste schuchtere poging om de draad terug op te nemen maar het zou toch duren tot 2005 eer John Henry zich over de inmiddels prille zestiger ontfermde en haar met het album " I've Got My Own Hell To Raise" opnieuw onder de aandacht bracht van het grote publiek.

Zelf waren wij getuige hoe de schitterende comeback van Bettye Lavette zich manifesteerde met sublieme concerten op het Belgium Rhythm & Blues festival (editie '06 ) en een jaartje later op Moulin Blues, Ospel waar het "oude" dametje, backstage, voorzichtig aan de arm van haar manager / bodyguard over het terrein schuifelde om na een tiental fikse kniebuigingen plots te veranderen in een vurige "jonge" deerne die er opnieuw een staaltje serveerde van prachtige, intense soul, blues en ballads die op "I've Got My.. " uitsluitend door vrouwelijke collega's werden gepend. Voldoende om haar eerste release op Anti Records te bestempelen als soulplaat van het jaar en het was dan ook bang afwachten of de geschiedenis zich zou herhalen en het dametje dat vrij expressief en intensief kan fluisteren, grommen, schreeuwen of gewoon haar hart op een sublieme wijze kan uitstorten opnieuw in de anonimiteit zou verzeilen.

Onze angst was duidelijk onterecht want met de opvolger " The Scene Of The Crime" borduurt de vrouwelijke Solomon Burke op hetzelfde soul / blues stramien verder al doet zij voor deze gelegenheid wel erg verrassend beroep op the Drive - By - Truckers, een  succesvolle alt.country / americana band die zelf onlangs met het fantastische album " Brighter Than Creation's Dark" op de proppen kwamen (zie recensies Feb '08) Het resultaat van die samenwerking, die met Spooner Oldham / piano, Wurlitzer en David Hood / bass nog een extra cachet kreeg aangemeten, is overweldigend en Lavette stelt meteen orde op zaken ...Eddie Hinton's "Take Me Like I Am ...I Still Want to Be your Baby " maakt duidelijk dat wij voorlopig nog niet voor de keuze gesteld worden nu Mavis Staples en Betty Harris, andere corryfeën uit het soulgebeuren, anno 2008 hun opwachting maken. Onze "Choice" is gemaakt, en voornamelijk bepaald door haar jarenlange "battle" - before the money came",  beide dametje mogen dan misschien "Jealousy" (original Frankie Miller)  in haar richting gluren onze waardering voor dit dametje is immens .... wij durven zelfs voorzchtig gewagen van "They Call It Love" !

 Met "Somebody Pick Up My Pieces" kleurt dit album een tikkeltje country (met John Neff on pedal steel) maar aangezien de auteur Willie Nelson net al Lavette zelf en John Hiatt, wiens " The Last Time" ook aan bod komt,  ongetwijfeld thuis horen in het wereldje van "Old Soldiers" die vele watertjes doorzwommen hebben, menige veldslagen geleverd maar toch steeds weer als winnaars tevoorschijn komen hebben wij daar geen enkel bezwaar tegen. Verplichte aanschaf !!! (SWA)